Bασικές αρχές του χιούμορ στη συγγραφή
μέσα από 3 διαφορετικά μονοπάτια
😀
1. Ανατρέψτε την προσδοκία του αναγνώστη
Οι κωμικές καταστάσεις βασίζονται στο απροσδόκητο, στην έκπληξη, στην απρόσμενη αλλαγή μπροστά σε αυτό που περιμένουν οι αναγνώστες. Δημιουργήστε μια γραμμή σκέψης και σπάστε την στο τέλος
ή διαφορετικά θέστε μια προσδοκία (θα μπορούσε να είναι βασισμένη σε ένα κλισέ) κι ύστερα αλλάξτε την κατεύθυνση σας την τελευταία στιγμή. π.χ. Ο πρίγκιπας πηγαίνει να φιλήσει την πριγκίπισσα ώστε να ζήσουν ευτυχισμένοι για πάντα, αλλά η πριγκίπισσα χαστουκίζει τον πρίγκιπα δυνατά και τρέχει μακριά, ουρλιάζοντας: «διεστραμμένος!».
2. Αντιθέσεις
Σκεφτείτε ένα "κανονικό" σενάριο κι έπειτα αντιστρέψτε τους ρόλους και τα συναισθήματα των ηρώων. Σπάστε τις προσδοκίες του αναγνώστη. Π.χ. άνθρωποι που βρίσκονται σε μια τρομακτική κατάσταση παρόλα αυτά συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα
π.χ. ένας γκρινιάρης τύπος ανάμεσα σε κλόουν και γέλια
ή μια παραδοσιακή γιαγιά με τσεμπέρι σε ένα τατουατζίδικο
ή ένας γιατρός που κλαίει ενώ όλα τα παιδιά γελούν
ή η Κοκκινοσκουφίτσα που πλέον αλλάζουμε περσόνες και δεν είναι αυτή η ευάλωτη και ο κακός ο λύκος ο επικίνδυνος, αλλά ο λύκος πλέον γίνεται ξαφνικά ο ευάλωτος.
Γενικά εστιάστε στο αντίθετο από αυτό που σε φυσιολογικές συνθήκες θα συνέβαινε.
3. Υπερβολή
Οι άνθρωποι γελούν όταν περιμένουν από τον ήρωα να ενεργήσει φυσιολογικά ενώ εκείνος ενεργεί πολύ περισσότερο δραματικά από ό, τι θα ήταν φυσιολογικά αναμενόμενο. Η υπερβολή σε αυτό το πλαίσιο είναι συνήθως αστεία και προκαλεί έκπληξη.
Σκεφτείτε τι θα περιμένατε από μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση κι αντιστρέψτε το στο τέλος.
Μπορεί π.χ. να πρόκειται για μια περίεργη αντίδραση σε πολύ κοινά και συνηθισμένα γεγονότα ή να πρόκειται για κάποιον που έχει εμμονή με μικρές λεπτομέρειες π.χ. ένας στρατιώτης που αντί να πολεμήσει, δεν μπορεί να ξεπεράσει το πόσο λαμπερά είναι τα νύχια του οπότε συνεχίζει να μιλά για τα λαμπερά νύχια, εμμονικά. Η εμμονική συμπεριφορά σχεδόν πάντα καταλήγει αστεία.
Μπορεί ο ήρωας να μεταφέρει περίεργα πράγματα ή να λέει περίεργα πράγματα π.χ. το κορίτσι έχει μια τσάντα μαζί της και η παρέα βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου χρειάζονται ένα τηγάνι. Το κορίτσι το βγάζει από την τσάντα της, χαμογελώντας σαν όλα να είναι φυσιολογικά. Αυτή είναι μια περίεργη αντίδραση που πίσω της πιθανόν βρίσκεται μια εξήγηση πολύ κωμική ή ακραία.
Μπορεί ο ήρωας να μιλά με τρόπο που δεν είναι ταιριαστός με το περιβάλλον του ή να μιλά με τρόπο που σε κανονικές συνθήκες δεν θα επιτρεπόταν. Ο χαρακτήρας είτε δεν το συνειδητοποιεί είτε δεν μπορεί να σταματήσει να μιλάει έτσι λόγω χαρακτήρα π.χ χρησιμοποιεί επίσημες λέξεις σε ανεπίσημες καταστάσεις ή το αντίστροφο.
Ή μπορεί ο ήρωας να μιλά με την πλήρη και απόλυτη αλήθεια και ειλικρίνεια σε κάθε κατάσταση. Αυτή δεν είναι φυσιολογική συμπεριφορά, οπότε συνήθως καταλήγει αστείο.
Θα μπορούσε o ήρωας τέλος, να χρησιμοποιεί λέξεις αστείες ή λέξεις με διπλή σημασία: «τρύπα, μπαλάκια» (αναφερόμενος πχ στο γκολφ ενώ κάποιος άλλος θα είχε λάβει διαφορετικό μήνυμα).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Είναι σημαντικό ορισμένοι μόνο χαρακτήρες να ενεργούν με αυτούς τους παράδοξους τρόπους. Οι άλλοι πρέπει να συμπεριφέρονται φυσιολογικά, οπότε ακριβώς επειδή αυτό το είδος συμπεριφοράς ξεχωρίζει, δίνεται η όψη του αστείου.